Wioski tematyczne: Wioska Hobbitów, Końca Świata, Zdrowego Życia ...

Wioski Tematyczne WWW


Wyświetl większą mapę

Wieś tematyczna jest wsią, która ma własny, jedyny w swoim rodzaju, pomysł na rozwój.
Najczęściej jest to jeden dominujący temat bądź atrakcja turystyczna. Wokół tego buduje się odpowiednią infrastrukturę, zwyczaje i obsługę. Wsie mają uczyć i działać na emocje, a ich mieszkańcy dzielą się z Gośćmi tym, co mają najlepsze.
W województwie zachodniopomorskim, w okolicach Koszalina, rzut beretem od Łaz gdzie odbywa się zlot, znajdziecie 5 WSI TEMATYCZNYCH, które polecam odwiedzić, w tak zwanym międzyczasie:

1. Dąbrowa – Wioska Zdrowego Życia
2. Iwięcino – Wioska Końca Świata
3. Paproty – Wioska Labiryntów i Źródeł
4. Podgórki – Wioska Baśni i Zabawy
5. Sierakowo Sławieńskie – Wioska Hobbitów


WWW



Dąbrowa, gmina Sianów
10 km na północny wschód od Sianowa, malowniczo usytuowana w obniżeniu terenu, wzdłuż rzeczki, licząca ok. 380 mieszkańców. Można tu przyjrzeć się dobrze zachowanej zabudowie szachulcowej (tzw. mur pruski).

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1252 roku. Najstarszym zachowanym budynkiem jest kościół pochodzący prawdopodobnie z przełomu XIV/XV w. Wokół kościoła można zobaczyć pozostałości pierwotnego cmentarza założonego prawdopodobnie w tym samym czasie. Od wschodu do cmentarza przykościelnego przylega cmentarz ewangelicki z dobrze zachowanym starodrzewiem.
Dzisiejszy budynek młyna został wzniesiony na przełomie XIX/XX w. choć historia jego lokalizacji sięga odległych czasów XIV wieku. We wsi znajduje się również dobrze zachowany budynek starej kuźni.

SPECJALIZACJA WSI DĄBROWA:
Opiera się na zagadnieniach związanych ze zdrowym trybem życia:
zielarstwo, medytacja, różdżkarstwo, aktywność fizyczna i sport.

„Według lekarzy jedynym sposobem utrzymania zdrowia jest jedzenie tego, na co się nie ma chęci, picie tego, czego się nie lubi i robienie tego, czego by się wolało nie robić” - Mark Twain

W ramach tworzenia produktu wsi mieszkańcy przygotowują m.in.:
- zajęcia edukacyjne (np. zioła w kuchni i kosmetyce),
- zajęcia terapeutyczne (np. hipoterapia, dogoterapia),
- ogród zdrowia (a w nim spiralę ziół, ogródek medytacyjny),
- ścieżkę zdrowia (w tym m.in. ścieżka Kneippa),
- piramidę zdrowia itp.;



WWW



15km na południowy zachód od Darłowa, w otoczeniu malowniczego krajobrazu łąk i pól, niedaleko jeziora Bukowo Morskie.
Liczy 313 mieszkańców (18.10.2004). Dzisiejszy układ wsi jest pozostałością pierwotnego układu owalnicowego z widocznymi przekształceniami pochodzącymi z I poł. XIX wieku.

W pierwszym dokumencie z roku 1262, w którym wzmiankowana jest wieś, występuje nazwa Gewenthin później przekształcona na Jewentin. Być może pochodzi ona od imienia Jewa (Ewa) lub od nazwy iwa – wierzba.
Ciekawostką wsi jest gotycki kościół pochodzący z przełomu XIV/XV w. Wewnątrz można zobaczyć bardzo pięknie zachowane polichromie pochodzące z 1620 roku. Najbardziej charakterystycznym fragmentem jest malowidło przedstawiające „Sąd Ostateczny”, znajdujące się na suficie nawy. Kościół pięknie prezentuje się w otoczeniu starodrzewu pamiętającego czasy pierwotnego cmentarza przykościelnego. W roku 1902 wytyczony został nowy cmentarz ewangelicki, na którym można odnaleźć jeszcze fragmenty nagrobków pochodzące z początku XX wieku. O dobro kościoła, a w szczególności o ochronę zabytkowego wnętrza, dba Rada Parafialna przy kościele filialnym w Iwięcinie.

SPECJALIZACJA WSI IWIĘCINO
Wiąże się ze znajdującym się w Iwięcińskim kościele malowidłem „Sąd Ostateczny”. Będzie się ona opierać na różnorodnych interpretacjach terminu „koniec świata” i zagadnieniach z tym związanych (np. koniec świata rolniczego, historycznego, przyrodniczego).
W ramach tworzenia produktu wsi mieszkańcy prowadzą zajęcia edukacyjne nt.:
- astronomii,
- historii
- końca świata;

Co więcej przez Iwięcino przebiega końcowa nitka "Nadmorskiego szlaku kolarskiego" o długości 258 km. Szlak WWW.
Warto pamiętać o Szlaku Cysterskim



WWW



3km na południowy wschód od Malechowa, przy drodze łączącej Malechowo z Polanowem. Jest to malownicza wieś położona w lekko pofałdowanym terenie, od południa z pięknym krajobrazowym otwarciem na rzekę Grabową. Liczy 141 mieszkańców.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1262 roku. W zachowanej architekturze dawnej wsi dominują budynki w konstrukcji szachulcowej. Dotyczy to zarówno zabudowy mieszkalnej jak i gospodarczej.
W północno-zachodniej części wsi w XIX wieku został założony cmentarz ewangelicki.

SPECJALIZACJA WSI PAPROTY
Wywodzi się z labiryntowego ukształtowania przestrzeni we wsi i wokół wsi. Będzie się ona opierać na zagadnieniach związanych z:
- labiryntem,
- torfem,
- źródłami;

Mieszkańcy prowadzą zajęcia edukacyjno – artystyczne z wykorzystaniem wikliny i torfu. We wsi powstała plantacja wierzby energetycznej posadzona w formie labiryntu oraz inne labirynty, w których prowadzone są gry i zabawy terenowe oraz różnorodne formy terapii.
Labirynty służą także do prowadzenia zajęć edukacyjnych i artystycznych.



WWW



2km na zachód od Ostrowca, przy drodze do Malechowa. Liczy 200 mieszkańców.
Cały układ przestrzenny składa się z dwóch odrębnych elementów: wsi, z dobrze zachowanym pierwotnym układem ulicówki oraz dużego kompleksu pałacowo-parkowego z wyeksponowanym pałacem pochodzącym z przełomu XIX/XX w., w którym obecnie mieści się Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Folwark przez długie lata stanowił własność PGRu. Do dziś ze starych zabudowań zachowała się piękna stajnia i obora.
W południowej części wsi, na wzgórzu, znajduje się późnogotycki kościół wybudowany na początku XVI wieku, a przebudowany w latach 1690-1705. Przy kościele znajduje się stary cmentarz założony w XVI wieku. Na południowo-zachodnim krańcu wsi można zobaczyć pozostałości cmentarza ewangelickiego.

SPECJALIZACJA WSI PODGÓRKI
Opiera się na zagadnieniach związanych ze światem baśni i zabaw.
Mieszkańcy prowadzą zajęcia:
- teatralne (m.in. teatr cieni i czarny teatr)
- zajęcia artystyczno – rękodzielnicze w specjalnie stworzonych pracowniach - papieru czerpanego (wytwarzanie i konstruowanie form przestrzennych), ceramicznej, tkackiej czy modelarskiej.

Baśnie, Bajki, bajeczki…
Turyści będą mięli także okazję odwiedzić gospodarstwo edukacyjne Hanki i Rumcajsa. Goście będą uczyć się od Hanki jak lepić pierogi, a Rumcajs poprowadzi ciekawe gry i zabawy zręcznościowe. Wizyta w gospodarstwie zostanie zwieńczona degustacją pierogów.

Rowery będą ściśle powiązane z tematyką specjalizacji (gry i zabawy związane z rowerem, rower w teatrze, rower w baśni i bajce itp.). Powstanie również wypożyczalnia rowerów, obsługująca rowerowe trasy edukacyjno – turystyczne łączące wsie objęte projektem.



WWW

Oferta Wioski Hobbitów WWW


Wieś Sierakowo Sławieńskie jest niewielką wsią położoną 22km na wschód od Koszalina. Budowana w układzie owalnicy, po rozbudowach pod koniec XIX wieku i na początku wieku XX, zyskała kształt wielodrożnicy. Liczy 216 mieszkańców (18.10.2004).
Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od nazwy osobowej Sirak lub Żyrak. Sierakowo może poszczycić się tym, że jest jedną z najstarszych miejscowości w okolicy. Pierwsza wzmianka o Sierakowie pochodzi z 1267 roku. Wieś należała wtedy do kościoła w Niemicy.

Bardzo ciekawym elementem miejscowej architektury jest wznoszący się na wzgórzu pośrodku wsi gotycki kościół. Za datę powstania budowli przyjmuje się przełom XIV/XV w. W II połowie XVII wieku został przebudowany. Dzisiejszy plac wokół kościoła, obsadzony świerkami i tujami, stanowi pozostałość pierwotnego cmentarza wiejskiego. Od północy kościół graniczy z dawnym sadem dworskim.
Na południowy zachód od wsi, tuż pod lasem, pod koniec XIX wieku wytyczono cmentarz. Do dziś można oglądać stare nagrobki na mogiłach dawnych mieszkańców. Współczesny cmentarz sąsiaduje ze starszą jego częścią.

SPECJALIZACJA WSI SIERAKOWO SŁAWIEŃSKIE
Opiera się na zagadnieniach związanych z tematyką twórczości J.R.R. Tolkiena, a w szczególności z postaciami Hobbitów.
Ludność to członkowie Stowarzyszenia Hobbiton. Organizują Jarmarki Hobbistów i przyjmują w Hobbitonie zorganizowane grupy.
Na co dzień żyją swoim życiem, ale od czasu do czasu zamieniają się w hobbitów, elfów czy krasnoludów, by zabrać gości w magiczny świat hobbickich przygód, gier i zabaw.

W ramach tworzenia i rozwijania produktu wsi powstały charakterystyczne budowle:
- plac, na którym stoją główne zabudowania Wioski Hobbitów (m.in. Domek Hobbita, Wieża Elfów)
- wokół wsi rozrzucone są też inne zabudowania i miejsca zaadaptowane na użytek Wioski Hobbitów, tj. Domek Hobbita nad stawem, Kuźnia Krasnoludów, Smocza Jama, Las Elfów.

Mieszkańcy przygotowali hobbicką ofertę kulinarną, prowadzone są gry terenowe.
Uczestnicy przebierają się, zdobywają mapy i/lub przewodnika, otrzymują zadanie i ruszają na trasę wokół wsi, pełną przygód i niebezpieczeństw. Po drodze napotykają postacie wprost z prozy Tolkiena, wykonują zadania, pokonują przeszkody, uciekają lub gonią, przenoszą informacje, zdobywają artefakty... po czym powracają na plac, by w cieniu gospody odpocząć po trudach przebytej trasy. Czekają tu na nich również hobbickie gry i zabawy, prowadzone przez mieszkańców Sierakowa.


Więcej o Sierakowie i Wiosce Hobbitów znajdziesz na stronach Gminy Sianów oraz na stronie Regionalnego Centrum Informacji Turystycznej ( adres do Stowarzyszenia „Hobbiton” WWW).

Okolice Łaz – pierwsza Trasa

Korzystając z uprzejmości mojego wykładowcy, Pana doktora Zbigniewa Gąbińskiego chciałabym przybliżyć kilka ciekawych tras po województwie Zachodniopomorskim.
Opierając się na książce właśnie pod redakcją Zbigniewa Gąbińskiego „Tajemnice krajobrazów Pomorza Zachodniego – Przewodnik dla dociekliwych”, Szczecin 2009, wskażę Wam, o co i gdzie, warto zahaczyć. Chociażby na chwilę podczas tej krótkiej czerwcowej wizyty u Nas. Każdą z tras można zwiedzić w jeden dzień

Zainteresowanych dokładnym opisem trasy proszę o kontakt mailowy ( krupierka@gmail.com ), podeślę bardziej szczegółowe materiały.


Tsunami na Bałtyku, czyli w krainie Eryka – króla trzech narodów. – Trasa nr 4
Pierwszą trasą - ciekawostką będzie Trasa nr 4, we wcześniej wymienionej pozycji.
Obejmuje następujące miejscowości:
– Okolice Darłowa
– Arboretum w Karnieszewicach
– Iwięcino
– Bukowo Morskie
– Darłowo
– Darłówko

Okolice Darłowa:
Jest to teren atrakcyjny pod względem geologicznym, gdyż to tutaj można zaobserwować jak powierzchnia ziemi była kształtowana przez lodowiec. Pozornie równinny teren został znacznie zdegradowany podczas cofania się lodowca, a pozostałe klify nie wyróżniają się dużymi wysokościami, bo zaledwie do 3 m n.p.m.. Aż trudno uwierzyć, że w okresie holocenu płynące tu rzeki wcinały się do 10m poniżej obecnego poziomu morza.

Arboretum w Karnieszewicach.
Co prawda znajduje się na uboczu, ale posiada w swoich zasobach wiele gatunków rodzimych. Coś w sam raz dla botanika. (2km za Karnieszewicami w stronę Wierciszewa).

Iwięcino,
które istotne będzie pod względem architektury kościelnej. Mieści się tu jedna z wielu wiosek tematycznych tworzonych na terenie województwa zachodniopomorskiego, mianowicie Wioska Końca Świata (www), która nawiązuje do zachowanego w bardzo dobrym stanie kościoła z malowidłem „Sądu Ostatecznego”. Na obrazie znajduje się wizerunek stwora ze skrzydłami i rybim ogonem, zwanego „diabełkiem pomorskim”, być może wygląd jego nawiązuje do rybackich tradycji wsi.

Bukowo Morskie,
to niewielka wieś, w której niegdyś znajdował się klasztor cystersów (powstały w wyniku reformy reguły benedyktyńskiej). Cystersi odegrali na Pomorzu istotną rolę cywilizacyjną.
Do dziś stojący w Bukowie Morskim Kościół, wybudowany pod koniec XIV w., z racji nietypowej jak na owe czasy funkcji klasztornej i parafialnej, posiada wieżę. Posiadał również dwie bramy wejściowe, do dziś pozostała tylko jedna od strony północnej, natomiast druga brama prowadząca na przykościelny cmentarz, tzw. wrota umarłych, w XIX w. została zamurowana.
Bukowo znajduje się na odcinku pomorskim Szlaku Cysterskiego (www) prowadzącego z Portugalii do Polski !!!!


Darłowo.
Zamek darłowski Książąt Pomorskich (strona Muzeum www i godziny otwarcia www) ) swój początek miał w 1352 roku, kiedy to za jego budowę rozpoczął Bogusław V. Przez wieki przebudowywany, kształt zmieniany, w międzyczasie niektóre pomieszczenia służyły jako szpital i więzienie. W w wieku XIX popadł w ruinę, ale już na początku XX wieku podjęto decyzję o jego odbudowie i przeznaczeniu na budynek muzeum.
W Muzeum można zobaczyć wystawę Sztuki Sakralnej Pomorza Środkowego, zabytkowych mebli, kolekcję sztuki Wschodu, sztuki marynistycznej oraz narzędzi tortur.
* warto zobaczyć tzw. zieloną sypialnię z typowo zamkową toaletą umieszczoną w wykuszu (tzw. danser);
* a także XVIII wieczne łoże pochodzenia włoskiego z inskrypcją „Sen zwyciężaj miłością”;
* z osobliwości należy wspomnieć o spreparowanym dwugłowym cielęciu, które urodzone w 1919 roku w podsławieńskiej wsi, żyło około tygodnia;
* innym, równie makabrycznym eksponatem jest zmumifikowany kot – zamurowany niegdyś fundamentach zamku jako magiczna ochrona przed złymi mocami, aby do niego trafić należy obejrzeć dokładnie całą ekspozycję ;D

W sąsiedztwie rynku i skromnego barokowego ratusza góruje bazylikowa bryła kościoła. W środku znajdują się liczne sarkofagi książąt, w tym sarkofag księcia Eryka. Który to zwany Erykiem I Pomorskim jako jedyny z przedstawicieli dynastii Gryfitów został koronowany. Urodzony w Darłowie, co prawda na chrzcie nadano mu imię Bolesław, to jednak w wieku 6 lat, zabrała go na dwór kopenhaski cioteczna babka królowa Małgorzata, i nadała mu imię bardziej skandynawskie. W wieku 15 lat uroczyście koronowany na króla Danii, Szwecji i Norwegii. Po śmierci królowej Małgorzaty w 1412 roku, został samodzielnym władcą, jednak po jakimś czasie został zdetronizowany. Przyczyną detronizacji było niezadowolenie najbliższych podwładnych z ciągłego otaczania się przez władcę ziomkami z Pomorza. Unosząc się honorem, Eryk zebrał najbliższych towarzyszy broni i na 12 lat osiadł na Gotlandii. Stąd też dokonywał procederu łupieżczego. Zwany „ostatnim Wikingiem” według legendy podobno zgromadził wielkie skarby… Z tychże dóbr ufundował w Darłowie - wybudowaną poza murami miasta - kaplicę św. Gertrudy, patronki podróżnych. Pierwotnie miała ona funkcję kaplicy cmentarnej. Na stare lata, po burzliwych latach walk, Eryk powrócił do Darłowa.
LEGENDA Eryka I Pomorskiego (www)












Darłówko.
Obecnie dzielnica Darłowa, znajduje się u ujścia Wieprzy. Postępująca transgresja morska, w ciągu ostatnich 500 lat spowodowała przesunięcie się miejscowości o ok. 0,5 km w głąb lądu!



Trzęsienia ziemi na Bałtyku.
Z trzęsieniami ziemi nad Bałtykiem wiąże się skandynawska legenda o ogromnym wilku, który żywił się padliną. Za to został skazany przez Boga Odyna i przykuty łańcuchem do skał w Górach. Kiedy ogromny wilk wył i szarpał się, trzęsły się góry. W ten sposób mieszkańcy Skandynawii próbowali tłumaczyć sobie dawno temu trzęsienia ziemi.




















W ostatnich kilkuset latach na terenie Bałtyku miało miejsce wiele trzęsień ziemi, z których kilka wywołało falę tsunami, zarówno obrębie pobrzeża polskiego i niemieckiego.
Największe miało miejsce 16 września 1497 roku w okolicy Darłowa. Siła była tak wielka, że poziom morza na kilka godzin podniósł się o 3,5 m, a spiętrzona fala sięgnęła wg opisów do wysokości 20 m n.p.m.. Zniszczone zostały liczne budynki, zginęli ludzie, woda wdarła się wgłąb lądu na wiele kilometrów, efektem czego 4 statki morskie zostały wniesione na ląd i osadzone (jeden w obrębie kaplicy św. Gertrudy) daleko od ówczesnej linii brzegu.
Przyczyną tego trzęsienia ziemi, były ruchy w oddalonym o ok. 500km jeziorze Wezer w Szwecji. Jego siła była stosunkowo niewielka, bo 4,5 w skali Richtera, niemniej spowodowało to wybuch metanu w złożach znajdujących się pod Bałtykiem.

Inne trzęsienia w Polsce:
- 23.08.1409 – od Mazur do Lubeki, trwało „trzy ojczenasz”;
- 25.05.1648 – jedna z wież kościelnych w okolicy Szczecina została przesunięta o 7 metrów, bez innych jej uszkodzeń;
- 1.03.1779 – fala (tsunami) zalała część Łeby i osadziła statek z portu na lądzie, w Kołobrzegu, trzy godziny później, wody Bałtyku oddaliły się i odsłoniły dno;
- kolejne m.in. w roku 1821, 1883, 1904, 1912.

ŁAZY - to&owo

Łazy WWW
Łazy WIKIPEDIA
Łazy Plaża







Łazy

Nie dość, że leżą nad morzem to mają też dostęp do wschodniego brzegu jeziora Jamno. Łazy przynależą do prężnie działającej gminy Mielno, i znajdują się 6 km na wschód od Mielna i Unieścia.


Mieszkańców Łaz jest niewielu, bo zaledwie 84 osoby.

Już w roku 1278 pojawiła się pierwsza wzmianka pisana o Łazach. Wtedy to istniała tutaj przystań rybacka i karczma, której dochody należały do klasztoru cysterek z Koszalina. Po drugiej stronie wsi, w tym samym czasie, na jeziorze Bukowo była przystań.

W średniowieczu Łazy miały duże znaczenie z uwagi na bliskość kanału łączącego jezioro Jamno z Morzem Bałtyckim. Kanał stanowił granicę pomiędzy ziemiami biskupstwa kamieńskiego a księstwem sławieńsko - słupskim. Po obydwu stronach kanału znajdowały się komory celne. Po wielkim sztormie na Bałtyku w roku 1690 morze przerwało wydmy i zasypało piaskiem kanał, tworząc nowy kilka kilometrów na zachód. Zmianie uległa rola Łaz. Stały się one wioską rybacką.

Natomiast kariera Łaz jako nadmorskiego kurortu zaczęła się w okresie międzywojennym (1918 - 1939) kiedy to Łazy przyjmowały letników. W roku 1959 rozpoczęto budowę pierwszych, nowych ośrodków wypoczynkowych.
Dziś właściciele ośrodków i kwaterodawcy intensywnie modernizują i podnoszą standard usług wczasowo - turystycznych. W okresie letnim Łazy oferują ponad 5000 miejsc noclegowych i szereg rozrywek, w tym letnie kino. Łazy maja piękną, szeroką plażę, którą można podziwiać z tarasu widokowego przy głównym wejściu na plażę.